Zwarte cowboy in een wereld van beton
Is een verhaal alleen mooi als je jezelf erin herkent? Die vraag kwam bij me op tijdens het kijken van Concrete Cowboy.
Zwarte cowboy in een wereld van beton
Voor een gedeelte zal dat waar zijn. De afgelopen jaren heb ik me bijvoorbeeld gelaafd aan films als Silence en Des Hommes et Des Dieux. Ik vond herkenning in het feit dat de hoofdpersonen van deze films ernaar zochten hun leven te verbinden met Jezus Christus, hoe moeizaam dat soms ook gaat. Die worstelende pogingen sluiten nauw aan bij hoe ik mijn eigen bestaan probeer vorm te geven en zulke verhalen raken me dan ook diep. Toch is daarmee niet alles gezegd. In de ruim vijf jaar dat film kijken mijn werk is, heb ik me ook diep verbonden geweten met de pakketbezorger in Sorry we missed you, Iraanse drugsverslaafden…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik mis dat wat er nooit heeft kunnen zijn'
In 2003 stapte het 24-jarige zusje van Wouter van der Toorn uit het leven. Een dieptepunt in een familiedrama dat al veel langer speelde. “Hoe kun je vergeving eisen terwijl er geen erkenning van het ongelofelijke onrecht is?”
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'