Zwarte cowboy in een wereld van beton
Is een verhaal alleen mooi als je jezelf erin herkent? Die vraag kwam bij me op tijdens het kijken van Concrete Cowboy.
Zwarte cowboy in een wereld van beton
Voor een gedeelte zal dat waar zijn. De afgelopen jaren heb ik me bijvoorbeeld gelaafd aan films als Silence en Des Hommes et Des Dieux. Ik vond herkenning in het feit dat de hoofdpersonen van deze films ernaar zochten hun leven te verbinden met Jezus Christus, hoe moeizaam dat soms ook gaat. Die worstelende pogingen sluiten nauw aan bij hoe ik mijn eigen bestaan probeer vorm te geven en zulke verhalen raken me dan ook diep. Toch is daarmee niet alles gezegd. In de ruim vijf jaar dat film kijken mijn werk is, heb ik me ook diep verbonden geweten met de pakketbezorger in Sorry we missed you, Iraanse drugsverslaafden…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
Er zit tegenwoordig meer troost in mijn ziel
Sally Read was een Britse psychiatrisch verpleegkundige en overtuigd atheïst. Nu woont ze in Italië, bidt ze elke dag de rozenkrans en hoopt ze dat haar dochter net zo’n hartstochtelijke katholiek wordt als zijzelf. Een tweegesprek met een bekeerde dichter.
Het huwelijk. Waarom kies je voor elkaar?
Dertien jaar geleden legde pastoor Nico de Gooijer aan Vonne van der Meer de zeven sacramenten uit. Voor elk sacrament trokken ze een maandagochtend uit. De tijd was lang niet rijp voor publicatie. Maar nu we in tijden van pandemie de kerkbank meer dan ooit missen, nu wel. In deze editie deel V: het ...