Zonde
Het was 19 mei 2003, iets voor half twee in de middag. Ik zat in de gymzaal van mijn reformatorische middelbare school gereed voor mijn eindexamen Nederlands. Met de precisie van een uurwerk waren tafels en stoelen evenwijdig aan elkaar uitgestald. Voor mijn neus een vel papier en een pen. Daar moest ik het mee doen.
Voorafgaand klonk er gelukkig een gebed van één der docenten, opdat we van hogerhand toegerust zouden worden om de spanning te verdragen en de opgedane kennis te gelde te maken. Ik hoorde het nerveus aan. “Maar HEERE, dan moeten we u toch ook belijden dat we zondaars zijn, schuldig staan we voor Uw troon.” En precies op dat moment liet ik een pen vallen. De docent speelde er vaardig op in. “Ach, en zelfs op dít moment kunnen we het niet laten.” Ik was woest. Hoe kan dat nou een zonde zijn, vroeg ik me af. Zou er nu werkelijk een nieuw regeltje worden aangemaakt in het boek van al…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik mis dat wat er nooit heeft kunnen zijn'
In 2003 stapte het 24-jarige zusje van Wouter van der Toorn uit het leven. Een dieptepunt in een familiedrama dat al veel langer speelde. “Hoe kun je vergeving eisen terwijl er geen erkenning van het ongelofelijke onrecht is?”
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'