Zo’n rij trekkers op het Malieveld vind ik gewoon mooi
Een van mijn vroegste herinneringen is dat mijn oma mij een thermosfles met thee in de handen drukte en mij het land op stuurde om opa zijn lunch te brengen. Daarna mocht ik even meerijden op de trekker: ploegen of sproeien, of wat hij ook maar deed. Van vakanties vroeger kan ik me niet anders herinneren dan koeien, varkens, hooizolders, en aardappels. Dat krijg je met families die aan weerszijden agrarische wortels hebben die reiken tot aan de hunebedbouwers. Van moederskant ben ik in de verte zelfs nog verwant met de roemruchte Boer Koekoek.
Ik bedoel maar: zo’n rij trekkers op het Malieveld vind ik gewoon mooi. Ondanks dat ik weet dat lang niet alle boeren zo veel hart voor de natuur hebben als LTO ons wil doen geloven. Ik kan me nog goed herinneren wat mijn oom zei over afgeslachte zeehondjes: ‘Ach, je kunt ze toch niet voor de ploeg zetten.’. En ja, ik weet ook dat die trekkers een strak georganiseerde sector vertegenwoordigen die zijn zakelijke belangen buitengewoon slim en effectief verdedigt. Maar toch kijk ik graag naar de reclamespots voor de boer die Yvon Jaspers maakt, gesponsord en al. Met de gunfactor van de boer is niets mis. Niettemin: ondernemers zullen…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'
De vlam van onze voormoeders is niet gedoofd
Westers feminisme is van dik hout zaagt men planken, en past niet in Afrika. Daarom, zegt Jennifer Nansubuga Makumbi, schrijfster van de roman De eerste vrouw, moeten we uit eigen bronnen putten. Ze laat ons kijken naar de ‘oervrouw’.