Ze zeiden allemaal ja
Een jonge secretaresse bij een Amsterdams advocatenkantoor krijgt een relatie met een van de oprichters ervan, die later minister en burgemeester wordt. Femke van der Laan is haar naam, en zij geeft in het luchtig en vlot geschreven boek Aan de randen van de dag een inkijkje in haar leven met de in 2017 overleden Eberhard van der Laan.
‘Ik maakte een lijstje in mijn hoofd, een rijtje’, schrijft ze: ‘Mensen die de afgelopen jaren nee tegen hem zeiden, schreef ik erboven. Daaronder zag ik alleen mijn naam. Ernaast begon ik aan een ander lijstje, mensen die de afgelopen jaren ja tegen hem zeiden, en ik zag hoeveel namen eronder stonden.’ Deze wat romantische toon, kenmerkend voor het begin van het boek, maakt allengs plaats voor de rauwere eenzaamheid van het echte leven in dienst van staat of stad. Zeker ook als bij Van der Laan uitgezaaide longkanker is gediagnosticeerd en het boek speels maar onherroepelijk de gang naar het einde schetst. ‘Alles voor de stad’, was Van der…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Esther Maria Magnis: 'Hoe kan het nou waar zijn dat jij dezelfde God kent?'
Corien Oranje: ‘Ik heb vaak het gevoel dat ik tekortschiet’
Krimp? We zijn gewoon nog aan het ontdekken hoe we moeten groeien
Het nieuwe kabinet ademt de geest van Absalom
Maarten Burggraaf: ‘Ik ben bang voor de dood – wie zou dat niet zijn?’
Hij bedoelde er niets mee. Daar ga je toch bijna van vloeken?
05 september 2024De opening van de Olympische Spelen deed veel stof opwaaien; christenen dachten dat er gespot werd met het Laatste Avondmaal. Uiteindelijk bleek het een verbeelding van een bacchanaal van de Griekse goden te zijn. Kees van Ekris was vooral benieuwd naar wat de kunstenaar ermee wilde zeggen. Maar dat ...
Het verdwijnen van hoop – daar kunnen we niet tegen
05 september 2024Dat het er tamelijk hopeloos met ons mensen voorstaat – dat is een open deur intrappen. De een heeft het over de klimaatcrisis, de ander over de vluchtelingencrisis, en zo zijn er nog wat accentverschillen, maar echt hoopvol staan maar weinigen in het leven, als ze eerlijk worden.
In een goede tuin is de mens niet heer en meester
05 september 2024In De mierenkaravaan van Mariken Heitman kun je de ondoorgrondelijke aarde van de moestuin haast ruiken. Het is de moeite waard. Want wie de geheimen van de natuur op het spoor komt, komt ook dichter bij de geheimen van z'n eigen leven.