Ze zaaien niet, ze maaien niet
Vanaf mijn zolderkantoor kijk ik uit op een dozijn aan elkaar geschakelde achtertuinen. Een groene zee in het midden van de stad, van waaruit gefluit en lentegeur opstijgen.
Er torenen twee kolossale lindebomen, waarin ik duiven en gaaien, mussen en merels, roodborstjes en koolmeesjes iedere ochtend de essentie van het lockdownbestaan zie uittekenen: je nest op orde maken, zorgdragen voor degenen die dichtbij je staan, zingen vanaf het balkon en af en toe een ommetje maken. Maar ze gaan nooit ver. In hun nest is hun bestemming; en die is overzichtelijk: zorg verlenen aan naasten, een potje koken, opruimen. Soms maken ze ruzie, zeker, maar ze laten de zon nooit ondergaan over hun toorn. Heel spannend kun je het niet noemen, dat vogeltjesbestaan, maar toch vertelt de taal ons dat niets en niemand zo vrij is als een…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik mis dat wat er nooit heeft kunnen zijn'
In 2003 stapte het 24-jarige zusje van Wouter van der Toorn uit het leven. Een dieptepunt in een familiedrama dat al veel langer speelde. “Hoe kun je vergeving eisen terwijl er geen erkenning van het ongelofelijke onrecht is?”
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'