Zappen vs. beschouwen
Rustig aan, tijger van Joost de Vries schetst ‘jongmensen’ in een grenzeloze wereld, terwijl Huub Beurskens in De straffeloze één personage op de korrel neemt. Maar beide schrijvers cirkelen om ‘het gewicht van de dingen’.
Zappen vs. beschouwen
De gedachte dat een roman of een verhaal een boodschap zou bevatten, kun je beter achter je laten als je hedendaagse literatuur wilt lezen. Toch is er wel zoiets als een strekking van een verhaal of roman: er wordt een bepaalde kant op gekeken, en je kijkt als lezer mee. Zo laat Joost de Vries (1983) in de zeven verhalen uit zijn nieuwe boek Rustig aan, tijger zien hoe mensen tegen grenzen aanlopen. Dat kunnen stevige hekken zijn, die ze in hun grenzeloze en egocentrische ambitie over het hoofd hadden gezien. Maar ook de grenzen van dood en eindigheid laten zich voelen. Het zegt wel iets over De Vries’ schrijverschap…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”