Zachtjes duwden we de dood van ons af
Ooit stierven we in huis, omringd door familie. Op de schouders werden we meegenomen en rondom het altaar te rusten neergelaten. Midden in het leven was er zo altijd wel een sprankje dood. Eindig waren we, en om de drommel dat we het wisten.
Zachtjes duwden we de dood van ons af. Letterlijk: kerkhoven midden in het dorp werden akkers in de periferie
De dood? Uitvaartondernemer Joost Kisner heeft er weinig mee. Wat kan hij voor een overledene nog betekenen? Jawel, natuurlijk, de laatste verzorging, die is heel belangrijk. Het dode lichaam netjes opbaren. Zorgen dat tijdens de afscheidsdienst de kist recht staat. De wensen van de overledene eerbiedigen. Maar, vraagt hij zich hardop af, doe je dat voor de dode, of voor de levenden? Als hij de overledene in de kist heeft gelegd, draait hij zich om en kijkt hij een gezin in het betraand gezicht. Hebben zíj hem niet nodig? Er zijn voor de uitvaartondernemer veel manieren om rouwende geliefden te ondersteunen. Zelf vindt hij de laatste verzorging een uitgelezen moment.…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Claartje Kruijff: 'Nooit zal ik helemaal in de kerk passen, maar erbuiten pas ik ook niet'
Ivo Opstelten: 'In deze levensfase wil ik uitspreken: ik geloof. Punt.'
Alfred van de Weg: 'Het is natuurlijk veel makkelijker om heel duidelijk te zijn over alles'
Rikko Voorberg: 'Soms denk ik: vlucht ik niet weg voor een serieuze baan?'
Hij bedoelde er niets mee. Daar ga je toch bijna van vloeken?
Vasten brengt rust. Waarom gaan we er niet mee door?
04 april 2024Laatst gaf ik voor het eerst een lezing waarbij toen ik arriveerde me noch een kopje koffie, noch een glas water werd aangeboden. Toch heb ik me zelden zo welkom gevoeld. Ik was te gast in de Al Hijra-moskee in Leiden en het was ramadan.
‘Als er een hemel is, kom ik er’
04 april 2024Van op de bank zitten word je oud, meent Haddy de Jager (1940). Daarom is ze meestal onderweg, bijvoorbeeld met cadeautjes voor jarige prostituees die ze bezoekt. Aan God twijfelt ze niet, maar wat er precies na dit leven gebeurt ...?
In de spanning begint het luisteren naar Gods stem
07 maart 2024Zoals we weer aandacht krijgen voor streek- en seizoensproducten en herstel van cultuurlandschap, ligt de toekomst van het christendom misschien wel in de zoektocht naar een nieuw evenwicht met de schepping, zegt Stefan Paas.