Wilde natuur, niet te controleren
Het woord ‘antropoceen’ zingt rond, al een poosje, en heeft een nare smaak. Je denkt erbij aan een eindfase: het noodlottige sluitstuk van de geschiedenis.
De mens maakt zich breed, ten koste van alles. Maar er zit ook een andere kant aan dat woord ‘antropoceen’: het is de mens die nu de morele taak heeft de planeet te controleren, besturen en reguleren. Maar de Franse omgevingsfilosoof Virginie Maris, actief in ecologie en natuurbehoud, vindt dit gevaarlijk. Want het leidt gemakkelijk tot een ‘technocratuur’: een aarde die compleet doortrokken is van menselijk handelen. In het kritische boek dat zij hierover schreef, Het wilde deel van de wereld, analyseert Maris dit fenomeen cultuurhistorisch én met het oog op de hedendaagse natuurbescherming. Ze betoogt dat we opnieuw oog moeten krijgen voor het volstrekt eigen karakter van de natuur,…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Esther Maria Magnis: 'Hoe kan het nou waar zijn dat jij dezelfde God kent?'
Corien Oranje: ‘Ik heb vaak het gevoel dat ik tekortschiet’
Krimp? We zijn gewoon nog aan het ontdekken hoe we moeten groeien
Het nieuwe kabinet ademt de geest van Absalom
Maarten Burggraaf: ‘Ik ben bang voor de dood – wie zou dat niet zijn?’
Hij bedoelde er niets mee. Daar ga je toch bijna van vloeken?
05 september 2024De opening van de Olympische Spelen deed veel stof opwaaien; christenen dachten dat er gespot werd met het Laatste Avondmaal. Uiteindelijk bleek het een verbeelding van een bacchanaal van de Griekse goden te zijn. Kees van Ekris was vooral benieuwd naar wat de kunstenaar ermee wilde zeggen. Maar dat ...
Het verdwijnen van hoop – daar kunnen we niet tegen
05 september 2024Dat het er tamelijk hopeloos met ons mensen voorstaat – dat is een open deur intrappen. De een heeft het over de klimaatcrisis, de ander over de vluchtelingencrisis, en zo zijn er nog wat accentverschillen, maar echt hoopvol staan maar weinigen in het leven, als ze eerlijk worden.
In een goede tuin is de mens niet heer en meester
05 september 2024In De mierenkaravaan van Mariken Heitman kun je de ondoorgrondelijke aarde van de moestuin haast ruiken. Het is de moeite waard. Want wie de geheimen van de natuur op het spoor komt, komt ook dichter bij de geheimen van z'n eigen leven.