Wen er maar aan: ‘Hele volksstammen kiezen voor een megakerk’
Het artikel ‘Evangelische groepen kennen geen crisis’ van Bram van de Beek was vast bedoeld om de notie van oordeel en bekering aan de orde te stellen, juist in deze tijd van crisis. Maar na het lezen ervan blijft vooral ontsteltenis over, stelt Hans Maat van het Evangelisch Werkverband.
Wen er maar aan: 'Hele volksstammen kiezen voor een megakerk'
Het wordt zo langzamerhand een beetje gênant. De vaak hooghartige kritiek op de evangelische en charismatische beweging vanuit protestantse hoek. Als ambassadeur van een evangelisch-charismatische vernieuwingsbeweging binnen de Protestantse Kerk (PKN), zie ik steevast misnoegde protestanten en collega-theologen, die vanaf de zijlijn de evangelische en charismatische wereld nogal ‘zurig’ beoordelen. Eigenlijk getuigt dat van schromelijke zelfoverschatting: waar zij huiveren voor een evangelische of charismatische kerk als uitwijkmogelijkheid voor de lauwheid van de traditionele kerken, groeit deze beweging explosief. Sterker nog: het is de snelst groeiende tak aan de christelijke boom. Binnen één generatie zijn zij volgens onderzoek de grootste onder ons vanuit een wereldwijd perspectief. Als evangelische en charismatische christenen…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Is dit socialistisch? Ik denk dat het bijbels is'
De Waarheidsvriend verklaarde hem tot de meest groene theoloog van de gereformeerde gezindte. Maar, zegt Teus Hofman, "het is niet míjn liefhebberij. God heeft het recht lief en háát het onrecht. Als ik dan toch christen mag zijn, dan graag op die manier."
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.