Weldadige onbevangenheid

Simon komt in de kost bij het echtpaar Kleinlugtenbelt, dat zelf geen kinderen kon krijgen. Mensen van de kerk, uiteraard, gereformeerd met de toevoeging ‘vrijgemaakt’. Simon wordt door zijn hospita, die hij ‘juffrouw Kleinlugtenbelt’ moet noemen en vooral geen ‘mevrouw’, binnengehaald als de zoon die ze zo graag had gekregen. Werkman zet het verhaal hiermee mooi op spanning, want Simon wil zelfstandig zijn weg zoeken in het leven, in de stad, en in de omgang met medestudenten. Hij ontdekt de literatuur, gaat voor het eerst naar een museum, hij laat zich raken door kunst en poëzie. In Simon herkennen we het alter ego van de schrijver. Werkman studeerde in de…