Waarom wordt de godsdienstige factor in de Iran-crisis niet opgemerkt?
Alsof de ayatollahs in de heilige stad Qom en de hoofdstad Teheran geen religieuze overtuiging zouden hebben... In vrijwel alle commentaren op de jongste crisis rond Iran ontbreekt de godsdienstige factor. Het lijkt erop of westerse journalisten zich niet kunnen voorstellen dat het sjiitisch-islamitisch geloof sinds 1979 de belangrijkste inspiratiebron vormt voor het kiezen van Iraanse doelen.
Dat is in het algemeen al merkwaardig. Zoek naar het waarom van het gedrag van je buurman, collega of jezelf, en je komt al gauw uit bij wat elk als zijn of haar levensdoel ziet. Wil je per se rijk worden, dit of dat talent ontwikkelen, de wereld verbeteren, Jezus volgen? Je belangrijkste keuzes worden erdoor bepaald. En juist de ayatollahs worden door niets intenser bezield dan door wat zij beschouwen als hun levensroeping. Zij lijken niet op de huidige Chinese leiders. Die gebruiken hun communisme voornamelijk als legitimatie van hun machtsaanspraak. Ze lijken evenmin op Donald Trump. Die gebruikt zijn vrome uitspraken om zo veel mogelijk evangelicals achter zich…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”