Waarom wordt de godsdienstige factor in de Iran-crisis niet opgemerkt?
Alsof de ayatollahs in de heilige stad Qom en de hoofdstad Teheran geen religieuze overtuiging zouden hebben... In vrijwel alle commentaren op de jongste crisis rond Iran ontbreekt de godsdienstige factor. Het lijkt erop of westerse journalisten zich niet kunnen voorstellen dat het sjiitisch-islamitisch geloof sinds 1979 de belangrijkste inspiratiebron vormt voor het kiezen van Iraanse doelen.
Dat is in het algemeen al merkwaardig. Zoek naar het waarom van het gedrag van je buurman, collega of jezelf, en je komt al gauw uit bij wat elk als zijn of haar levensdoel ziet. Wil je per se rijk worden, dit of dat talent ontwikkelen, de wereld verbeteren, Jezus volgen? Je belangrijkste keuzes worden erdoor bepaald. En juist de ayatollahs worden door niets intenser bezield dan door wat zij beschouwen als hun levensroeping. Zij lijken niet op de huidige Chinese leiders. Die gebruiken hun communisme voornamelijk als legitimatie van hun machtsaanspraak. Ze lijken evenmin op Donald Trump. Die gebruikt zijn vrome uitspraken om zo veel mogelijk evangelicals achter zich…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'
De vlam van onze voormoeders is niet gedoofd
Westers feminisme is van dik hout zaagt men planken, en past niet in Afrika. Daarom, zegt Jennifer Nansubuga Makumbi, schrijfster van de roman De eerste vrouw, moeten we uit eigen bronnen putten. Ze laat ons kijken naar de ‘oervrouw’.