Waar zijn de tranen van de ChristenUnie?
Marinde van der Breggen maakt in dit nummer een rondgang langs ChristenUnie-prominenten naar aanleiding van het kabinetsbesluit om 500 wezen uit Griekse vluchtelingenkampen niet naar Nederland te halen.
Wie de rondgang meeloopt, krijgt min of meer hetzelfde, politiek correcte verhaal dat de Tweede Kamerfractie vertelde. Loyale club, die CU. Hun analyse doet niemand pijn. Natuurlijk, liever had men gezien dat Nederland wel onderdak zou bieden aan vluchtelingenkinderen, maar ja… En dan komt er een verhaal over verantwoordelijkheid, en crisis, en hoe het allemaal niet meevalt en dat we met het uiteindelijke compromis – een zak geld voor Griekenland om het zelf op te lossen – “tevreden” kunnen zijn. “We zijn er nog niet”, zegt men er dan bij. Maar daarin echoot als vanzelf mee: “en we zullen er ook nooit komen”. Wie we ook spraken, niemand is boos;…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Er zit tegenwoordig meer troost in mijn ziel
Sally Read was een Britse psychiatrisch verpleegkundige en overtuigd atheïst. Nu woont ze in Italië, bidt ze elke dag de rozenkrans en hoopt ze dat haar dochter net zo’n hartstochtelijke katholiek wordt als zijzelf. Een tweegesprek met een bekeerde dichter.
Het huwelijk. Waarom kies je voor elkaar?
Dertien jaar geleden legde pastoor Nico de Gooijer aan Vonne van der Meer de zeven sacramenten uit. Voor elk sacrament trokken ze een maandagochtend uit. De tijd was lang niet rijp voor publicatie. Maar nu we in tijden van pandemie de kerkbank meer dan ooit missen, nu wel. In deze editie deel V: het ...