Voltooid leven en de redelijkheid
Georg Wilhelm Friedrich Hegel had een groot vertrouwen in de macht van de redelijkheid. Hij stond in Tübingen te dansen op de tafel toen de Franse revolutie uitbrak.
Het geloof dat vrijheid en redelijkheid steeds sterker zouden worden in de geschiedenis is hem altijd blijven begeleiden. “Wat redelijk is, is werkelijk, en wat werkelijk is, is redelijk”, luidt een van zijn beroemde uitspraken.De redelijkheid van die uitspraak valt echter te betwijfelen. Na Hegel kwam er bij Schopenhauer, Nietzsche en Freud een denken op dat het centrum van de persoon meer zag in de wil. Niet een wil die het denken volgt – “dit is het beste dus dit ga ik doen” – maar een wil die een eigen, tamelijk blinde macht is waar de rest aan moet gehoorzamen. Je kent het wel: je wilt een kerkdienst overslaan, en…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”