Verlangen naar een zondebok moet je altijd onderdrukken

Afgelopen maand werd Arnon Grunberg vijftig, en meteen is er weer een nieuw boek: Slachters en psychiaters. Een bijna vuistdikke verzameling met reportages uit grofweg de laatste tien jaar. Grunberg laat zich hier kennen als een echte deelnemer, die graag embedded te werk gaat: bij zijn zus in Dolev, op de Westelijke Jordaanoever, bij Amerikaanse mannen die in Oekraïne een bruid zoeken, in slachterijen en op psychiatrische afdelingen. Hij heeft er kennelijk tijd voor, uitgebreide reportages te maken, naast zijn vele andere schrijfwerk: de romans natuurlijk, maar ook columns, essays en noem maar op. Is dat allemaal energie van het type ‘heilige noodzaak’? “Daarover kun je niet zonder enige ironie…