Verlangen naar een zondebok moet je altijd onderdrukken
Afrekencultuur, achterdocht en populisme – ze lijken de samenleving van vandaag helemaal in hun greep te hebben. Arnon Grunberg kijkt ernaar als een getuige, een ‘minnaar van zondaars’, stelt hij in zijn nieuwe boek. Een motief dat hij herkent bij de Mensenzoon. “Het schamele omarmen, dat is zijn revolutie.”
Verlangen naar een zondebok moet je altijd onderdrukken
Afgelopen maand werd Arnon Grunberg vijftig, en meteen is er weer een nieuw boek: Slachters en psychiaters. Een bijna vuistdikke verzameling met reportages uit grofweg de laatste tien jaar. Grunberg laat zich hier kennen als een echte deelnemer, die graag embedded te werk gaat: bij zijn zus in Dolev, op de Westelijke Jordaanoever, bij Amerikaanse mannen die in Oekraïne een bruid zoeken, in slachterijen en op psychiatrische afdelingen. Hij heeft er kennelijk tijd voor, uitgebreide reportages te maken, naast zijn vele andere schrijfwerk: de romans natuurlijk, maar ook columns, essays en noem maar op. Is dat allemaal energie van het type ‘heilige noodzaak’? “Daarover kun je niet zonder enige ironie…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
De gepeste pestkop en de gewonde genezer
'Je kunt twee kanten op twijfelen. Ik twijfel naar God toe'
Het staat geschreven in de sterren
U wilt dit niet lezen. Want dit gaat over slaven. En daar hebt u er ook twee van.
Brian McLaren: 'Dogma's kun je belijden, de wet kun je naleven, maar liefde slokt ons helemaal op'
‘Mensen die goed kunnen praten, worden overschat én overschatten zichzelf’
Hoe blijft een familie duizend jaar bevoorrecht, vraagt theatermaakster en schrijver Marjolijn van Heemstra – telg uit een oud, Fries adellijk geslacht – zich af. ‘Ik voel me verantwoordelijk om het verleden namens families als de onze open te breken.’
Brian McLaren: 'Dogma's kun je belijden, de wet kun je naleven, maar liefde slokt ons helemaal op'
In Nederland werd het progressief christendom niet relevant genoeg bevonden voor Wikipedia, maar in de Verenigde Staten predikt Brian McLaren het evangelie van de vooruitgang aan een grote volgersschare. Een harmonieus, liefdevol en inclusief geloof is volgens hem het einddoel, maar is dat niet iets ...