Verlangen naar een zondebok moet je altijd onderdrukken
Afrekencultuur, achterdocht en populisme – ze lijken de samenleving van vandaag helemaal in hun greep te hebben. Arnon Grunberg kijkt ernaar als een getuige, een ‘minnaar van zondaars’, stelt hij in zijn nieuwe boek. Een motief dat hij herkent bij de Mensenzoon. “Het schamele omarmen, dat is zijn revolutie.”
Afgelopen maand werd Arnon Grunberg vijftig, en meteen is er weer een nieuw boek: Slachters en psychiaters. Een bijna vuistdikke verzameling met reportages uit grofweg de laatste tien jaar. Grunberg laat zich hier kennen als een echte deelnemer, die graag embedded te werk gaat: bij zijn zus in Dolev, op de Westelijke Jordaanoever, bij Amerikaanse mannen die in Oekraïne een bruid zoeken, in slachterijen en op psychiatrische afdelingen. Hij heeft er kennelijk tijd voor, uitgebreide reportages te maken, naast zijn vele andere schrijfwerk: de romans natuurlijk, maar ook columns, essays en noem maar op. Is dat allemaal energie van het type ‘heilige noodzaak’? “Daarover kun je niet zonder enige ironie…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Nieuwe woorden voor de ziel. Stefan Paas en Arnold Huijgen over het heil en de hel
Tieners gevangen in de verslavende TikTok-tornado
‘Ik heb het nog niet opgegeven, want dan kan ik beter vertrekken’
Hoe ultrarechts in Duitsland uit de schuilhoeken stapt
Voelen we eigenlijk wel genoeg?
Meer artikelen in dossier Goede gesprekken
Kees-Jan Mulder: ‘Als je me helemaal kent, wil je me dan nog steeds?’
07 maart 2024Twaalf jaar lang knaagde bij Kees-Jan Mulder de vraag of hij wel filmmaker mocht worden, als hij ook dominee had kunnen zijn. Wat zouden de mensen ervan vinden? En God? Ook vandaag is die onzekerheid nooit ver weg. "Terwijl God al tijden tegen me zegt: maar hé joh, Ik hou al heel lang van je. Ga ...
Erik Borgman: 'Ik werd in mijn leven steeds weer gevonden'
07 maart 2024Gevoelig, angstig en dyslectisch vertrok een jonge Erik Borgman naar de katholieke mavo. Inmiddels is hij als lekendominicaan en hoogleraar een belangrijke stem in het publieke debat. "Als kind had ik het gevoel dat ik was uitverkoren om iets te zeggen in het leven."
‘Ik heb het nog niet opgegeven, want dan kan ik beter vertrekken’
07 maart 2024Pater Jan Laan (1940) heeft een rijk leven als parochiepastor achter de rug. Hij deed alles graag goed en ging daar ook weleens aan onderdoor. “Misschien is dit wel genoeg: dat ik een glimlach op andermans gezicht kan toveren.”