Venster van illusie
Het Justitiegebouw in Den Haag is zo'n mooi neorenaissancegebouw met pilaren, een binnenplaatsje waar vroeger koetsen in konden keren, mozaïekvloeren, ornamenten en veel glas in lood. In het trappenhuis zie je een klein mannetje gebeeldhouwd, aan zijn tekentafel. Dat is een zelfportret van de architect, Cornelis Peters.
Misschien komt het door dit mooie gebouw waar ik vaak langsloop dat ik de afgelopen tijd twee boeken las die over architecten gaan. De eeuwige bron (The Fountainhead), een klassieker van de Amerikaanse schrijfster Ayn Rand, is een spannende strijd tussen de talentvolle maar niet erg sociale architect Howard Roark en de opportunistische Peter Keating. Aan het begin is het geweldig inspirerend om te zien hoe Roark – vermoedelijk gemodelleerd naar de modernistische architect Frank Lloyd Wright – wordt neergezet als de eenling die tegenslagen moet overwinnen. Maar gaandeweg verandert de roman steeds meer in een filosofisch traktaat. Het boek sluit af met een lange monoloog, waarin Roark zijn werk…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”