Venster van illusie
Het Justitiegebouw in Den Haag is zo'n mooi neorenaissancegebouw met pilaren, een binnenplaatsje waar vroeger koetsen in konden keren, mozaïekvloeren, ornamenten en veel glas in lood. In het trappenhuis zie je een klein mannetje gebeeldhouwd, aan zijn tekentafel. Dat is een zelfportret van de architect, Cornelis Peters.
Misschien komt het door dit mooie gebouw waar ik vaak langsloop dat ik de afgelopen tijd twee boeken las die over architecten gaan. De eeuwige bron (The Fountainhead), een klassieker van de Amerikaanse schrijfster Ayn Rand, is een spannende strijd tussen de talentvolle maar niet erg sociale architect Howard Roark en de opportunistische Peter Keating. Aan het begin is het geweldig inspirerend om te zien hoe Roark – vermoedelijk gemodelleerd naar de modernistische architect Frank Lloyd Wright – wordt neergezet als de eenling die tegenslagen moet overwinnen. Maar gaandeweg verandert de roman steeds meer in een filosofisch traktaat. Het boek sluit af met een lange monoloog, waarin Roark zijn werk…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik mis dat wat er nooit heeft kunnen zijn'
In 2003 stapte het 24-jarige zusje van Wouter van der Toorn uit het leven. Een dieptepunt in een familiedrama dat al veel langer speelde. “Hoe kun je vergeving eisen terwijl er geen erkenning van het ongelofelijke onrecht is?”
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'