Van Great Britain naar Little England?
Het Verenigd Koninkrijk heeft er moeite mee zijn plaats in de wereld te vinden. Nigel Farage, voormalig leider van de UK Independence Party, wist het nog wel. Zijn British exit (Brexit) was naar binnen gericht en isolationistisch. Premier Boris Johnson daarentegen wil zijn straks van de Europese Unie onafhankelijke land nog wel degelijk een internationale rol laten vervullen. Maar is de wereld nog erg geïnteresseerd in de Britten? Hun staat beweegt zich in de richting van een Little England.
Van Great Britain naar Little England?
Eind negentiende eeuw was dat anders. Toen was er sprake van een politieke macht zoals die er na het Romeinse Rijk niet was geweest, één waarin de zon nooit onderging. Als eilandmogendheid voelden de Britten zich veilig. Omdat zij voor hun grondstoffen echter van anderen afhankelijk waren, zorgden zij ervoor dat hun koloniale invloed tot aan de uithoeken van de aarde reikte. In de twintigste eeuw maakten wereldoorlogen en dekolonisatie daaraan een einde. De Duitse Luftwaffe maakte duidelijk dat open water geen beveiliging meer bood. Zonder hulp van anderen kon Londen tegenover nazisme en communisme de eigen veiligheid niet meer garanderen. De Verenigde Staten namen Engelands rol van wereldmacht over, waar de…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'
De vlam van onze voormoeders is niet gedoofd
Westers feminisme is van dik hout zaagt men planken, en past niet in Afrika. Daarom, zegt Jennifer Nansubuga Makumbi, schrijfster van de roman De eerste vrouw, moeten we uit eigen bronnen putten. Ze laat ons kijken naar de ‘oervrouw’.