Van gemeenschap naar het ik, van orde naar chaos. Toch?
De ‘jaren zestig’ spreken nog altijd tot de verbeelding, als een kantelmoment in de Nederlandse geschiedenis. Dat zou een periode een bevrijding zijn geweest, met een nieuw type cultuur.
Van gemeenschap naar het ik, van orde naar chaos. Toch?
Voor anderen vormen de jaren zestig een dramatisch en pijnlijk verhaal: Nederland raakte los van zijn eigen tradities, waarin het christendom richtinggevend was. Van gemeenschap naar het ik, van orde en fatsoen naar chaos, zeggen conservatieve critici. Je kunt echter ook minder ideologisch kijken naar deze jaren, en dat kan heel goed aan de hand van de altijd nuchtere historicus Piet de Rooy, die onlangs Alles! En wel nu! Een geschiedenis van de jaren zestig publiceerde. De Rooy (1944) studeerde in de jaren zestig in Amsterdam, maakte het dus allemaal zelf mee. Maar hij komt niet op de proppen met een nostalgische herinnering aan een gouden tijdperk. In acht hoofdstukken…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Nee,' zei ik, 'ik ben niet gevaccineerd'
Talitha Muusse: ‘Ik wil in Nederland burgerlijke ongehoorzaamheid zien’
'Het CDA moet het stoffige rentmeesterschap weer als geuzennaam gaan dragen'
Het slechtste wat je kunt doen is zeggen: dat mag u niet denken
Theoloog Carin Slotboom: De natuur staat niet buiten oordeel en verlossing
Het slechtste wat je kunt doen is zeggen: dat mag u niet denken
De kloof tussen de elite en het volk is enorm, constateert scheidend rector Mechteld Jansen van de PThU. En beterschap lijkt ver weg. In gesprek met dorpsdominee Matthijs Schuurman uit Oldebroek zoekt ze naar oversteekplaatsen. "Als je als kerk vindt dat de deuren open moeten voor vluchtelingen, ben ...
Dichter bij God: janken, schreeuwen en strijden voor gerechtigheid
Zaïre Krieger liet het woord gerechtigheid in Oudgrieks op haar buik tatoeëren. "Het is de kern van mijn zijn", verklaart de spokenwordartiest, die het bejubelde gedicht The Hill We Climb van Amanda Gorman vertaalde. "In de strijd om rechtvaardigheid en eerlijkheid heb ik mijn relatie met God ...