Van gemeenschap naar het ik, van orde naar chaos. Toch?
De ‘jaren zestig’ spreken nog altijd tot de verbeelding, als een kantelmoment in de Nederlandse geschiedenis. Dat zou een periode een bevrijding zijn geweest, met een nieuw type cultuur.
Van gemeenschap naar het ik, van orde naar chaos. Toch?
Voor anderen vormen de jaren zestig een dramatisch en pijnlijk verhaal: Nederland raakte los van zijn eigen tradities, waarin het christendom richtinggevend was. Van gemeenschap naar het ik, van orde en fatsoen naar chaos, zeggen conservatieve critici. Je kunt echter ook minder ideologisch kijken naar deze jaren, en dat kan heel goed aan de hand van de altijd nuchtere historicus Piet de Rooy, die onlangs Alles! En wel nu! Een geschiedenis van de jaren zestig publiceerde. De Rooy (1944) studeerde in de jaren zestig in Amsterdam, maakte het dus allemaal zelf mee. Maar hij komt niet op de proppen met een nostalgische herinnering aan een gouden tijdperk. In acht hoofdstukken…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”