Twee werelden
Laatst was ik met zo’n dertig kleuters in de bibliotheek. De biebjuf, hoogzwanger, zittend op een stapel prentenboeken, deed haar best. Na een verhaal over poes Harry zong ze een lied op de gitaar. Er klonk een mager applaus. Zij zat daar, als zwanger icoon – tegenover een groep gerokte moeders waarvan sommige letterlijk langs haar heen keken.
Terwijl de kinderen boekjes uitzochten, stapte ik op haar af. De biebjuf zei dat ze de kinderen maar in één hoek wilde laten spelen. ‘Want ik weet niet welke boeken mogen van jullie geloof.’ Ik zei dat het verhaal over Harry prachtig was, en dat we niet zo’n streng geloof hadden. Bij het afscheid schudden alleen de leerkracht en ik haar de hand. De rest van de dag moest ik nadenken. Ik vond het opvallend hoe sociale omgangsvormen de breuklijn tussen werelden kunnen illustreren. Hoe het isolement voorrang kan hebben boven het tonen van respect en waardering. Of zou het onzekerheid zijn, een soort sociologisch proces – het simpelweg niet…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik mis dat wat er nooit heeft kunnen zijn'
In 2003 stapte het 24-jarige zusje van Wouter van der Toorn uit het leven. Een dieptepunt in een familiedrama dat al veel langer speelde. “Hoe kun je vergeving eisen terwijl er geen erkenning van het ongelofelijke onrecht is?”
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'