Twee pijlers
‘Dit zou tot nu toe weleens de meest riskante nationaleveiligheidsbeslissing kunnen zijn’, zei Richard Fontaine, een erkend deskundige in de Amerikaanse buitenlandse politiek. Hij doelde op het besluit van Donald Trump om ook zijn laatste troepen uit het noorden van Syrië weg te halen.
Terecht is dat besluit bestempeld als verraad tegenover de Koerden, die Washington met hun grondtroepen hebben geholpen de Islamitische Staat (IS) te verslaan. Inmiddels zit het ‘riskante’ ’m in het feit dat Trump twee pijlers onder traditioneel Amerikaans buitenlands beleid ondergraaft. De eerste pijler is dat de Verenigde Staten als rijkste en machtigste land wereldwijde verantwoordelijkheden dragen om bondgenoten te beschermen. De tweede pijler is dat allianties met die bondgenoten betrouwbaar moeten zijn. Dat Trump meer lastenverdeling vraagt, is terecht. Maar die vraag mag niet de inleiding vormen op het opzeggen van Amerikaanse verantwoordelijkheid. De eerste pijler – wereldwijde verantwoordelijkheid – is gebaseerd op realisme en idealisme beide. Zelf kunnen…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”