Tumbleweed
Mijn buurman vond bij het opruimen van zijn zolder een uitgedroogd plantje, tumbleweed. Hij had het er zeker twintig jaar geleden opgeborgen met de bedoeling het ooit weer te vinden. En het dan door te geven. Ik bleek de gelukkige te zijn. Maar wat moest ik ermee? Het zag bruin als de dood en het rook naar de vorige eeuw. Maar, bezwoer mijn buurman, leg het in het water en het gaat weer bloeien. "Moet je doen. Is leuk voor je kinderen."
Nog dezelfde middag zette ik een kommetje water op de vensterbank, het bruine bolletje zoog zich vol. En een dag later had het wonder zich al voltrokken. Het bruin was al opengevouwen en groene tinten braken levenslustig door. De levenskracht van tuimelkruid, zoals het in het Nederlands heet, is kennelijk zo groot, dat het twintig jaar stof en duisternis kan opzuigen, om vervolgens met een beetje water en licht weer tot volle bloei te kunnen komen. In de interviewserie over geloof in een seculier tijdperk, waar ik nu een tijdje mee bezig ben – u vindt in dit nummer het zesde deel – heb ik het veel gehad over de…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Esther Maria Magnis: 'Hoe kan het nou waar zijn dat jij dezelfde God kent?'
Corien Oranje: ‘Ik heb vaak het gevoel dat ik tekortschiet’
Krimp? We zijn gewoon nog aan het ontdekken hoe we moeten groeien
Het nieuwe kabinet ademt de geest van Absalom
Maarten Burggraaf: ‘Ik ben bang voor de dood – wie zou dat niet zijn?’
Hij bedoelde er niets mee. Daar ga je toch bijna van vloeken?
05 september 2024De opening van de Olympische Spelen deed veel stof opwaaien; christenen dachten dat er gespot werd met het Laatste Avondmaal. Uiteindelijk bleek het een verbeelding van een bacchanaal van de Griekse goden te zijn. Kees van Ekris was vooral benieuwd naar wat de kunstenaar ermee wilde zeggen. Maar dat ...
Het verdwijnen van hoop – daar kunnen we niet tegen
05 september 2024Dat het er tamelijk hopeloos met ons mensen voorstaat – dat is een open deur intrappen. De een heeft het over de klimaatcrisis, de ander over de vluchtelingencrisis, en zo zijn er nog wat accentverschillen, maar echt hoopvol staan maar weinigen in het leven, als ze eerlijk worden.
In een goede tuin is de mens niet heer en meester
05 september 2024In De mierenkaravaan van Mariken Heitman kun je de ondoorgrondelijke aarde van de moestuin haast ruiken. Het is de moeite waard. Want wie de geheimen van de natuur op het spoor komt, komt ook dichter bij de geheimen van z'n eigen leven.