Transparantie maakt de kloof met de burger alleen maar groter
De nieuwe heilige graal in de Haagse arena heet transparantie. Want als alles doorzichtig is, pas dan kan de burger de overheid weer vertrouwen, zo klinkt het. Paul Frissen ziet er niets in. "Wie macht en tegenmacht zichtbaar wil maken, moet juist afstand creëren."
Paul Frissen
beeld Carel Schutte
Kort na de gemeenteraadsverkiezingen, eind jaren zeventig, zat Paul Frissen, toen actief binnen de lokale PvdA, met fractievoorzitters van alle politieke partijen in het stadhuis van Nijmegen om de tafel. Op de publieke tribune in de zaal zaten inwoners van de stad. De pers was er ook bij, iedereen die wilde mocht aanschuiven. Dit was niet wat het leek, een doodgewone raadsvergadering; het nieuwe college moest nog gevormd worden. Nee, in deze zaal vonden de coalitieonderhandelingen plaats. Het was de nadrukkelijke wens van een aantal politieke partijen geweest om voorgoed afstand te nemen van het geheimzinnige achterkamertjesgedoe. De onderhandelingen moesten in volledige openbaarheid geschieden. “Het was evident”, zegt Frissen terugblikkend,…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'
De vlam van onze voormoeders is niet gedoofd
Westers feminisme is van dik hout zaagt men planken, en past niet in Afrika. Daarom, zegt Jennifer Nansubuga Makumbi, schrijfster van de roman De eerste vrouw, moeten we uit eigen bronnen putten. Ze laat ons kijken naar de ‘oervrouw’.