Toen de Wolga nog vol vis zat
Zoals bij ons de Rijn een eerbiedwaardige grootheid is, betekenisvol in vele opzichten, zo is in Centraal-Azië de Wolga een rivier van grote importantie. We kennen natuurlijk de Russische stad Stalingrad, aan de Wolga, waar de Duitsers in 1943 bakzeil haalden.
Toen de Wolga nog vol vis zat
Ook Kazan is een stad aan de Wolga, en daar werd in 1977 Guzel Jachina geboren. In 2017 verwierf zij als schrijfster grote bekendheid met haar roman Zuleika opent haar ogen. Hierin vertelt zij het verhaal van een Tataarse vrouw die in 1930 door communisten uit haar dorp werd ontvoerd, om gedeporteerd te worden. Recent is Jachina’s tweede roman in vertaling verschenen, getiteld: Wolgakinderen. Jakob Bach is hier de hoofdpersoon: een schoolmeester in Gnadenthal, een dorpje aan de Wolga. Jachina vertelt hoe hij de liefde van zijn leven vindt en ook weer verliest. Het zegt wel iets over de interesse van Jachina dat ze in haar eerste roman een Tataarse…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'
De vlam van onze voormoeders is niet gedoofd
Westers feminisme is van dik hout zaagt men planken, en past niet in Afrika. Daarom, zegt Jennifer Nansubuga Makumbi, schrijfster van de roman De eerste vrouw, moeten we uit eigen bronnen putten. Ze laat ons kijken naar de ‘oervrouw’.