Tegen de dood

Onder een grote eik, vlak bij het glas in lood dat loodrecht naar boven verwijst, vlak bij de anderen uit de gemeenschap der heiligen, bijna tegen de eeuwenoude muren aan, die al die preken hebben gehoord, allemaal. Iemand die zo’n kerk wil ombouwen of afbreken, verdient een bloedneus. En feitelijk was ook het verplaatsen van de begraafplaatsen naar een plek aan de rand van dorp en stad een misdaad van enorme proporties. Men heeft het Woord en de dood uiteengehaald. Dáárdoor is de dood pas echt kil geworden. Als de graven nog rondom de kerk liggen, blijven de lijken net warm genoeg om op de jongste dag weer op te…