Reset u!
Bekering is niet het populairste woord uit het christelijk woordenboek. Op mijn reformatorische middelbare school klonk de oproep ertoe dag-in-dag-uit. Maar het zielenheil was tegelijkertijd een vrijwel onneembare vesting. Geloven was participeren in een soort genadeloterij. De kans op de hoofdprijs was weliswaar gering, maar je kon toch maar beter een lot hebben.
In veel kerken klinkt de oproep tot bekering minder, of veel vriendelijker dan vroeger. Dat is misschien ook niet zo gek. Wie strijkt nu kerkgangers tegen de haren in, terwijl ze, vaak als enigen in hun straat, het nog weer hebben opgebracht om naar de kerk te komen? En ook wat maatschappelijke of politieke thema’s betreft is de kerk voorzichtig met profeteren. Ook niet zo gek. Hoe geloofwaardig is het om tot bekering manen, als de volgende kerkbarbecue alweer op de agenda staat? Of hoe kan de kerk schande spreken van racisme, terwijl haar populatie zo wit is als sneeuw? Anno 2020 moet je bekeringspredikers daarom vooral buiten de kerk…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik mis dat wat er nooit heeft kunnen zijn'
In 2003 stapte het 24-jarige zusje van Wouter van der Toorn uit het leven. Een dieptepunt in een familiedrama dat al veel langer speelde. “Hoe kun je vergeving eisen terwijl er geen erkenning van het ongelofelijke onrecht is?”
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'