Onderweg
Jochem Douma heeft als ethicus binnen en buiten de vrijgemaakt gereformeerde kerken veel betekend. Dat geldt ook mij persoonlijk. In de kerkstrijd van eind jaren zestig over confessionele trouw nam hij wat mij betreft een zelfstandige plaats in door in eigen gelederen ook op ethisch falen te wijzen in de omgang met hen die bestreden werden. Niet iedereen nam hem die genuanceerdheid in dank af.
Onderweg
Douma was wars van kerkisme, combineerde beginselvastheid met respect voor andersdenkenden en schreef goed leesbare boeken over de tien geboden, kernbewapening, abortus, euthanasie, milieu… Ik had en heb hem hoog. In 1968 had hij als predikant waarschijnlijk allerlei mooie beroepen naar grote plaatsen kunnen krijgen. Maar hij vertrok naar het afgelegen Brunssum-Treebeek. Logisch dus dat ik nieuwsgierig was naar zijn recent uitgekomen autobiografie Onderweg. En hoe gaat dat dan bij het lezen van autobiografieën? Je bent nieuwsgierig naar tot dan toe onbekende feiten, motieven, idealen. Wat heeft de auteur bewogen dit of dat te doen of na te laten? Welke ontmoetingen hebben een belangrijke rol gespeeld? Wat Douma betreft, wilde ik…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Esther Maria Magnis: 'Hoe kan het nou waar zijn dat jij dezelfde God kent?'
Corien Oranje: ‘Ik heb vaak het gevoel dat ik tekortschiet’
Krimp? We zijn gewoon nog aan het ontdekken hoe we moeten groeien
Het nieuwe kabinet ademt de geest van Absalom
Maarten Burggraaf: ‘Ik ben bang voor de dood – wie zou dat niet zijn?’
Hij bedoelde er niets mee. Daar ga je toch bijna van vloeken?
05 september 2024De opening van de Olympische Spelen deed veel stof opwaaien; christenen dachten dat er gespot werd met het Laatste Avondmaal. Uiteindelijk bleek het een verbeelding van een bacchanaal van de Griekse goden te zijn. Kees van Ekris was vooral benieuwd naar wat de kunstenaar ermee wilde zeggen. Maar dat ...
Het verdwijnen van hoop – daar kunnen we niet tegen
05 september 2024Dat het er tamelijk hopeloos met ons mensen voorstaat – dat is een open deur intrappen. De een heeft het over de klimaatcrisis, de ander over de vluchtelingencrisis, en zo zijn er nog wat accentverschillen, maar echt hoopvol staan maar weinigen in het leven, als ze eerlijk worden.
In een goede tuin is de mens niet heer en meester
05 september 2024In De mierenkaravaan van Mariken Heitman kun je de ondoorgrondelijke aarde van de moestuin haast ruiken. Het is de moeite waard. Want wie de geheimen van de natuur op het spoor komt, komt ook dichter bij de geheimen van z'n eigen leven.