Nieuwe territoria voor de kerk
Ik kan het dezer dagen niet laten mijn geloof, mijn bijbellezen, steeds met de coronacrisis in verband te brengen. We hebben net Pinksteren gevierd, de uitstorting van de Heilige Geest op de discipelen, de geboorte van de ‘kerk’ en de snelle toename van het aantal gelovigen in Jeruzalem. En deze keer las ik het pinksterverhaal vanuit een heel nieuw perspectief.
Na zijn dood en opstanding verscheen Jezus gedurende veertig dagen aan vele mensen. Hij sprak met hen over het koninkrijk van God en bij een van die ontmoetingen verzocht Jezus zijn leerlingen expliciet Jeruzalem niet te verlaten. Nee, ze moesten wachten totdat de Heilige Geest over hen zou worden uitgestort. Vanaf dat moment zullen ze zijn getuigen zijn in Jeruzalem, Judea, Samaria en zelfs tot aan de einden der aarde (Handelingen 1). Gedurende deze ‘veertig dagen’ (denk aan het woord quarantaine), mogen de discipelen Jeruzalem dus niet verlaten; een reisrestrictie, zou je kunnen zeggen. De discipelen mogen de andere steden niet aandoen. Tijdens deze quarantaine geldt dat evengoed voor ons.…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'
De vlam van onze voormoeders is niet gedoofd
Westers feminisme is van dik hout zaagt men planken, en past niet in Afrika. Daarom, zegt Jennifer Nansubuga Makumbi, schrijfster van de roman De eerste vrouw, moeten we uit eigen bronnen putten. Ze laat ons kijken naar de ‘oervrouw’.