‘Mijzelf vergeven vind ik lastig’
Schrijver en docent Arjan van Essen hield zijn gokverslaving vijfentwintig jaar lang voor iedereen verborgen. Totdat hij, twintig kilo lichter en diep in de schulden, nog maar één keus had: "Alles opbiechten of mijn auto tegen een boom zetten. Toen ik mijn verslaving in het licht bracht, voelde dat als naaktlopen.”
‘Mijzelf vergeven vind ik lastig’
Arjan (51): “Ik heb nooit geweten dat mijn traanbuizen het deden. Pas in de kliniek heb ik voor het eerst van mijn leven gehuild, 38 jaar oud. Ik praat liever over mezelf dan over mijn omgeving, maar zoiets zegt natuurlijk iets over mijn jeugd. Ongelukkig was ik niet, maar er heerste wel een zwijgcultuur. We woonden geïsoleerd – geografisch, maar ook sociologisch, doordat we geen gangbare opvattingen huldigden. De bevindelijk gereformeerde kring kenmerkt zich door veel onuitgesproken regels en aannames. Loopt het anders, dan gaan de luiken dicht. Parre, de hoofdpersoon in mijn debuutroman, bedacht manieren om in dat milieu overeind te blijven, zoals veel in de natuur zijn, op…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik mis dat wat er nooit heeft kunnen zijn'
In 2003 stapte het 24-jarige zusje van Wouter van der Toorn uit het leven. Een dieptepunt in een familiedrama dat al veel langer speelde. “Hoe kun je vergeving eisen terwijl er geen erkenning van het ongelofelijke onrecht is?”
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'