Menselijkheid in tijden van honger
Als de trein uit Kazan vertrekt, aan het begin van Guzel Jachina’s roman De trein naar Samarkand, zijn er vijfhonderd kinderen aan boord. De meesten zijn ziekelijk en broodmager. Een aantal is bedlegerig, volgens de dokter zouden zij niet in de trein thuishoren, de kans dat ze levend aankomen is te klein. Maar treinchef Dejev heeft een groot hart en wil geen onderscheid maken.
Het is slechts een van de dilemma’s waar hij voor komt te staan tijdens deze morbide treinreis. Dejev weet dat er maar voor drie dagen voedsel aan boord is, de reis zal een week of zes gaan duren. Hij zal het moeten zien te rooien met de kindercommissaris van de partij die aan de trein is toegewezen, de resolute en ruwe Belaja, wiens zachte kanten zich gaandeweg zullen openbaren. Het is 1923. Tijdens de revolutie van 1917 is de Sovjet-Unie ontstaan. Er heerst nog chaos in het onmetelijke land. De landbouw is uit evenwicht, er breken hongersnoden uit, onder andere in het Wolgagebied, waar de Tataren wonen. ‘Kale velden. Niks…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Kerst begint niet bij het licht. Maar in de ramp. In de nacht.
De weg kwijt in het Israël-Palestinaconflict? Dit moet je weten
'Is de kloof in de kerk nog te dichten? Misschien niet'
‘Soms zit ik live een preek te factchecken’
Van de vrijzinnige Kuitert kunnen we allemaal leren
De mislukte mis
04 april 2024Een herinnering van eind jaren zestig. Mijn ouders zijn naar een feest geweest en rond middernacht komt mijn moeder me een nachtzoen geven. Die avond is ze overstuur. Op het feest liep een als non verklede vrouw rond, in vol ornaat; lange zwarte habijt, witte kap. Ter hoogte van haar buik zat een ...
Vasten brengt rust. Waarom gaan we er niet mee door?
04 april 2024Laatst gaf ik voor het eerst een lezing waarbij toen ik arriveerde me noch een kopje koffie, noch een glas water werd aangeboden. Toch heb ik me zelden zo welkom gevoeld. Ik was te gast in de Al Hijra-moskee in Leiden en het was ramadan.
‘Als er een hemel is, kom ik er’
04 april 2024Van op de bank zitten word je oud, meent Haddy de Jager (1940). Daarom is ze meestal onderweg, bijvoorbeeld met cadeautjes voor jarige prostituees die ze bezoekt. Aan God twijfelt ze niet, maar wat er precies na dit leven gebeurt ...?