Melodieuze en avontuurlijke jazz
Hanna Marieke gebruikte de periode waarin ze nauwelijks live kon spelen om haar debuutalbum Rhythms Of Grace op te nemen. De pianist en zangeres richtte haar eigen jazztrio op met twee gelijkgestemde zielen: bassist Ruben Bekx en drummer Timo Menkveld.
De stukken die Hanna Marieke schreef, klinken melodieus en avontuurlijk tegelijk. Ballads en stevig swingende nummers wisselen elkaar af in goede harmonie. Hanna Marieke gunt haar begeleiders een plaats in de spotlights door hun af en toe de gelegenheid te geven lekker uit te pakken. Als pianist treedt Hanna Marieke in de voetsporen van voorgangers als Justin Kauflin, Tigran Hamasyan en Bill Laurence, die ze alle drie bewondert. Op een prettige manier vlecht Hanna Marieke invloeden uit de klassieke muziek en de pop door haar improvisaties. Af en toe hoor je echo’s van het pianospel van Bert van den Brink, haar leermeester op het Utrechts conservatorium. Vanaf track drie blijkt…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Nee,' zei ik, 'ik ben niet gevaccineerd'
Talitha Muusse: ‘Ik wil in Nederland burgerlijke ongehoorzaamheid zien’
'Het CDA moet het stoffige rentmeesterschap weer als geuzennaam gaan dragen'
Het slechtste wat je kunt doen is zeggen: dat mag u niet denken
Theoloog Carin Slotboom: De natuur staat niet buiten oordeel en verlossing
Talitha Muusse: ‘Ik wil in Nederland burgerlijke ongehoorzaamheid zien’
Als stem van de millennialgeneratie is Talitha Muusse spreker, adviseur en dagvoorzitter. Ook presenteerde ze dit jaar de talkshow Op1. Net als veel generatiegenoten weet ze van de diepten van een burn-out. Henri Nouwen bood troost. "Als zelfs hij zoiets meegemaakt heeft, ben ik kennelijk niet gek."
Complotdenkers voelen aan hun theewater dat de waarheid wankelt
Het hedendaagse complotdenken, betoogt filosoof Cees Zweistra, is zoiets als een ‘existentiële revolte, een beweging van opstand tegen de koers van een samenleving’, want die samenleving heeft mij ‘uitgesloten’.