Meisje van hoop, kus van God
Het is vijf uur in de middag. Een vrouw besluit naar bed te gaan. Ze is te verdrietig om te koken. Een buurvrouw belt aan. Ze heeft een ovenschaal bereid. Kom je die bij mij opeten?, vraagt ze. Toeval? Misschien, zegt ziekenhuispastor Margriet van der Kooi. "Of het is een engel Gods."
Meisje van hoop, kus van God
Het liefst wil Ingeborg Werkman (31) sterven, zegt ze. Bij Christus zijn, “want dat is het allerfijnste”. Haar leven is: op bed liggen. Bijna de hele dag. Soms met oorkappen, in een donkere kamer. Ingeborg heeft myalgische encefalomyelitis (ME) in combinatie met dysautonomie, waardoor ze ook veel last heeft van orthostatische klachten. In simpel Nederlands: ze moet het doen met tien tot vijftien procent van de energie die mensen gemiddeld hebben. Gaat ze rechtop staan, dan schiet haar hartslag als een vuurpijl omhoog. Staat ze langer dan tien minuten op haar benen, dan wordt ze duizelig en misselijk. Sterven, dat staat hoog op haar verlanglijstje. Maar het is heel dubbel.…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”