Literaire anarchie
Sinds mijn man een andere baan heeft, is migratie een onderwerp aan de keukentafel. Eerst werkte hij bij een ontwikkelingsorganisatie, we woonden ook in Congo. Nu voert hij gesprekken met (al dan niet uitgeprocedeerde) migranten. Wat ik inmiddels weet, is dat het verhaal rond migratie en asiel ingewikkelder is dan ik dacht. En dat literatuur kan helpen om inzicht te krijgen in een grotere wereld om ons heen.
De Poolse Aleksandra Lun (1979) schreef haar debuutroman De Palimpsesten in het Spaans. Onlangs is het in het Nederlands vertaald. Het boek gaat over Przęśnicki, een 35-jarige Poolse immigrant die opgenomen wordt in een psychiatrisch ziekenhuis. Volgens de dokter is het onvergeeflijk dat hij zijn debuutroman niet in zijn moedertaal geschreven heeft. Hij zou bartlebiaanse therapie moeten volgen, een therapie vol vergetelheid en verdovende spuiten. Voorop staat dat ik weinig boeken gelezen heb waarin humor zo kundig geregisseerd is. Humor als troost, het kan dus. Een doodernstig boek schrijven, geëngageerd en wel, én het thema lichtvoetig verpakken. Aleksandra Lun schrijft over een depressieve, seksueel gefrustreerde immigrant – heeft ze Serotonine…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik mis dat wat er nooit heeft kunnen zijn'
In 2003 stapte het 24-jarige zusje van Wouter van der Toorn uit het leven. Een dieptepunt in een familiedrama dat al veel langer speelde. “Hoe kun je vergeving eisen terwijl er geen erkenning van het ongelofelijke onrecht is?”
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'