
Kunnen we empathie voor vakantiedoden ook opbrengen voor vluchtelingen?
Het leek wel of er deze zomer veel meer berichten waren dan anders over mensen die plotseling overleden tijdens hun vakantie. Door verdrinking, een val in een ravijn, een hartstilstand door de combinatie van inspanning en tropische hitte, door inslaande bliksem, een ongeluk met een touringcar of pretparkattractie.
Nederlanders in het buitenland, buitenlandse vakantiegangers in Nederland, soms een Europeaan die in eigen land was gebleven en daar tijdens een uitje verongelukte. Enkelingen, vriendengroepjes, een echtpaar, zelfs meerdere leden van één gezin. Ging het hier om een opmerkelijke stijging? In het dodental zelf, in de berichten erover, in de zichtbaarheid, de aandacht die ze kregen? Hoe het ook zij, het gaat om nieuws dat onmiddellijk emoties oproept, juist door het contrast van de ontspannen vakantie en de wrede slag van het noodlot, die hierdoor extra wreed wordt. Je moet wel heel rotsvast religieus overtuigd zijn, als je zou denken: ‘Wat een geluk! Een vakantie met eeuwigheidsverlening in het paradijs…’…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.

Esther van Fenema: "Mijn relatie met God is te intiem om over te praten"
12 december 2024Het gevoel altijd te moeten kunnen vluchten draagt psychiater Esther van Fenema haar hele leven bij zich, getekend door de Holocaust als haar familie is. Van de God van haar jeugd dacht ze afscheid genomen te hebben. Totdat ze onlangs opnieuw werd geraakt. ‘Ik zie nu dat het voor God niet uitmaakt ...

Rabbijn Awraham Soetendorp: ‘Ik duik nooit meer onder’
07 november 2024Vrede stichten. Zo zou je de levensmissie van rabbijn Awraham Soetendorp (1943) kunnen kenschetsen. De wereld zachter achterlaten, koste wat het kost. “Mijn hart wordt verscheurd door elke onschuldige dode die valt.”

Optimisme is gevaarlijk, want de duisternis kan ons zomaar verrassen
04 april 2024Het is vroeg in de nacht. Eindelijk is het stil in huis. Ik luister naar het VPRO-marathoninterview met Max Kohnstamm.