Kunnen we empathie voor vakantiedoden ook opbrengen voor vluchtelingen?

Nederlanders in het buitenland, buitenlandse vakantiegangers in Nederland, soms een Europeaan die in eigen land was gebleven en daar tijdens een uitje verongelukte. Enkelingen, vriendengroepjes, een echtpaar, zelfs meerdere leden van één gezin. Ging het hier om een opmerkelijke stijging? In het dodental zelf, in de berichten erover, in de zichtbaarheid, de aandacht die ze kregen? Hoe het ook zij, het gaat om nieuws dat onmiddellijk emoties oproept, juist door het contrast van de ontspannen vakantie en de wrede slag van het noodlot, die hierdoor extra wreed wordt. Je moet wel heel rotsvast religieus overtuigd zijn, als je zou denken: ‘Wat een geluk! Een vakantie met eeuwigheidsverlening in het paradijs…’…