Klimaatroman
‘Schrijf zelf een klimaatroman! Wenken van een schrijver die er niet in slaagde’. Onder die titel stond er onlangs een essay van schrijver Jan-Willem Anker in dagblad Trouw. Volgens Anker is ‘als je met een klimaatbril op kijkt, het gros van de Nederlandse romans irrelevant’.
Heeft Anker een punt? En hoe komt dat dan? Een roman die mijn blik op de rol van Nederland in de wereld echt veranderde, kwam in ieder geval niet van Nederlandse bodem. In 2013 las ik Olie op water van de Amerikaans-Nigeriaanse auteur Helon Habila, na een lovende recensie in – alweer – Trouw. Dat razend spannende boek schetste een vervuild landschap van verlaten vissersdorpjes en brandende oliefakkels, waardoorheen twee journalisten van een Nigeriaanse krant op weg zijn naar de ontvoerde vrouw van een Britse medewerker van Shell. Eenmaal aangekomen is de rebellengroep die haar vasthield, vermoord door Nigeriaanse militairen. In die chaos is er dan een veelzeggende scène, die…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
‘Het is helemaal rustig in mij’
01 mei 2025Het is pure genade, zegt oud-rechter Ad van der Linden, dat zijn geloof zo'n diepte heeft dat het staande kan blijven, ook nu hij 24 uur per dag mantelzorger is geworden. "En dat ik geloven mag dat alles in Gods hand is."
Oorlog in de naam van God
03 april 2025Het overgrote deel van de Nederlandse kerken steunde het militaire optreden in Indonesië na 1945. Legerpredikanten en aalmoezeniers verdedigden zelfs extreem geweld als manier om de koloniale orde te herstellen, concludeert Koos-jan de Jager in zijn boek Oorlog zonder genade. Hoe is die houding te ...
Xi Jinping's heilige oorlog tegen christenen woedt voort
03 april 2025In China is geloven geen privézaak, maar een politiek risico. Xi Jinping duldt geen loyaliteit naast die aan de Communistische Partij, en dat merken vooral christenen. Ondergronds groeit de kerk, terwijl overheidscontroles steeds strenger worden. Wat betekent dit voor de toekomst van het ...