Kerkzijn in een pandemie: het ballingschapsgevoel hoort erbij

Toen Erik Varden negen of tien jaar was, kwam zijn vader, een dierenarts, thuis met een indrukwekkend verhaal. Hij had op een warme dag een boerderij bezocht waar de boer met ontbloot bovenlichaam stond te werken. Zijn hele rug zat onder de littekens van striemen: de boer had tijdens de oorlog in Duitse gevangenschap gezeten. Dit korte verhaal maakte op Erik zo’n diepe indruk dat hij alles wat los en vast zat wilde lezen over de Holocaust en de kampen. “Onze plaatselijke bibliothecaresse wist niet wat ze met me aan moest. Ik moest briefjes van thuis meenemen om haar ervan te overtuigen dat ze me alles mocht lenen wat ik…