‘Ik schrijf zoals ik ben’
Sinds ik op Walcheren woon, wil ik weten welke schrijvers en kunstenaars er wonen. Op een koude winterdag ben ik op de thee bij schrijver en illustrator Wim Hofman.
In de serre van zijn huis in Vlissingen vertelt hij over de oorlog (hij was drie), de Watersnoodramp (hij was elf), het internaat, zijn priesterschap, kinderboeken en gedichten en vooral: zijn liefde voor de natuur. Voor zijn tachtigste verjaardag verschijnt de bundel We vertrekken voordat het licht is, een boek met verhalen, gedichten en illustraties. Op mijn vraag welke kunstenaar hij bewondert, noemt Hofman Paul Klee. “Ik voel raakvlakken met hem. Hij zegt ook: ik werk niet naar de natuur, ik werk van nature. Dat heb ik ook. Ik hoef geen stoel te hebben om een stoel te tekenen.” Hofman won de Gouden Penseel, twee keer de Gouden Griffel en…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik mis dat wat er nooit heeft kunnen zijn'
In 2003 stapte het 24-jarige zusje van Wouter van der Toorn uit het leven. Een dieptepunt in een familiedrama dat al veel langer speelde. “Hoe kun je vergeving eisen terwijl er geen erkenning van het ongelofelijke onrecht is?”
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'