‘Ik ben nooit iemands nummer één’
Rineke heeft een aangeboren chronische bindweefselziekte en is astmapatiënt. Dankzij goede periodes en een fijn netwerk kan ze ermee leven, al gooide de coronacrisis roet in het eten. Zonder man of kinderen slaat de eenzaamheid gauw toe. “Speciaal zijn voor iemand, bij iemand horen, dát mis ik het meest.”
‘Ik ben nooit iemands nummer één'
Rineke (63): “De ziekte openbaarde zich vlak voor mijn dertigste. Daarna duurde het nog elf jaar voordat ze wisten wat ik mankeerde, maar ondertussen was ik al afgekeurd. Ik was röntgenlaborant, met heel veel plezier. Daarna legde ik jarenlang de koppeling: ik werk niet, dus ik doe niks, dus ik ben niks. De term ‘afgekeurd’ voelde alsof ik als persoon was afgekeurd. Daar heb ik jarenlang een isgelijkteken tussen gezet. Een buurtgenoot die mij zag lopen, riep me vloekend toe: ‘Wanneer ga jij weer ’ns aan het werk?!’ ‘Nou, nooit meer’, zei ik. ‘U ziet me alleen maar op dagen dat het goed gaat, op andere dagen lig ik in…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
Er zit tegenwoordig meer troost in mijn ziel
Sally Read was een Britse psychiatrisch verpleegkundige en overtuigd atheïst. Nu woont ze in Italië, bidt ze elke dag de rozenkrans en hoopt ze dat haar dochter net zo’n hartstochtelijke katholiek wordt als zijzelf. Een tweegesprek met een bekeerde dichter.
Het huwelijk. Waarom kies je voor elkaar?
Dertien jaar geleden legde pastoor Nico de Gooijer aan Vonne van der Meer de zeven sacramenten uit. Voor elk sacrament trokken ze een maandagochtend uit. De tijd was lang niet rijp voor publicatie. Maar nu we in tijden van pandemie de kerkbank meer dan ooit missen, nu wel. In deze editie deel V: het ...