Idealisme eindigt in de krochten van je ziel
Het moet beter met de wereld, toch? Die aarzelende vraag is nooit afwezig in de literatuur en ook niet in andere vormen van kunst. Maar hoe explicieter het antwoord, hoe meer je in de buurt komt van een heilsleer.
Idealisme eindigt in de krochten van je ziel
Wat wil je overhouden, als je een roman gelezen hebt? Een hoopvolle boodschap? Sommige lezers vinden het vervelend als alles eindigt in wanhoop en somberte. Geen rare intuïtie, want in de kunst is altijd een soort ongenoegen aanwezig over de beperktheid van ons levenslot. De misère die we zo goed kennen, past de mens niet, hoe onontkoombaar het misschien ook is. De roman De saamhorigheidsgroep van Merijn de Boer zoomt hierop in. Links idealisme staat centraal, met mensen die tien procent van hun inkomen apart leggen voor goede doelen. Iets vergelijkbaars geldt voor de roman De uitbraak van Henk van der Waal, waarin alles gericht is op het bereiken van…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”