Hier is alles, en niets is hetzelfde

‘Welk mens wil nu leven in wat geweest is’, vraagt de dertienjarige Koen zich af, in Niets ontgaat ons. Hij praat op dat moment met zijn leraar geschiedenis, die net heeft uitgelegd dat mensen soms oorlogservaringen wegdrukken uit hun bewustzijn, om maar gelukkig te kunnen zijn. Koen snapt het wel dat je vooral kijkt naar het positieve, want: ‘Je kunt toch beter genieten als het kan.’ Maar als lezer van deze roman – je bent met deze passage op driekwart van het boek – weet je dat dit een wankele façade is, waarvan Koen zelf ook niets gelooft. Zijn thuissituatie is er eentje van chaos, dreiging, verwaarlozing en waanzin. Hij…