Het volkslied werd steeds cynischer
Novotsjerkassk, een stad in het zuiden van de Sovjet-Unie. Het is 1962. Voor veel mensen gaan levensmiddelen op rantsoen. De onvrede onder de bevolking is groot. Onder de tsaren was er tenminste nog vlees verkrijgbaar. De geruchten doen de ronde dat er straks helemaal niets meer is om van te leven. Maar dat hardop zeggen kun je beter niet doen, want een hongersnood is immers ondenkbaar in een socialistische gemeenschap. Wanneer een arbeidersstaking in de plaatselijke fabriek dreigt, pleit de lokale partijbestuurder Lyuda dan ook voor ferm optreden.
Maar het loopt volledig uit de hand. Meer mensen sluiten zich aan bij de arbeiders en de demonstratie bereikt het stadskantoor. Daar heeft niemand een antwoord paraat, ook al weten ze dat de arbeiders een punt hebben. Het stadsbestuur wordt overruled en de autoriteiten zien maar één oplossing: de demonstratie wordt hard neergeslagen. Het wordt een afschuwelijk bloedbad. Meteen daarna wordt door de geheime dienst alles op alles gezet om de gebeurtenissen in de doofpot te stoppen. De Russische regisseur Andrei Konchalovsky vertelt met Dear Comrades! – op het Filmfestival van Venetië bekroond met de speciale juryprijs – in fraaie zwart-witbeelden en op knappe wijze over gebeurtenissen die nog lang…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Claartje Kruijff: 'Nooit zal ik helemaal in de kerk passen, maar erbuiten pas ik ook niet'
Alfred van de Weg: 'Het is natuurlijk veel makkelijker om heel duidelijk te zijn over alles'
Rikko Voorberg: 'Soms denk ik: vlucht ik niet weg voor een serieuze baan?'
Hij bedoelde er niets mee. Daar ga je toch bijna van vloeken?
Vrede op aarde, maar hoe dan?
Vasten brengt rust. Waarom gaan we er niet mee door?
04 april 2024Laatst gaf ik voor het eerst een lezing waarbij toen ik arriveerde me noch een kopje koffie, noch een glas water werd aangeboden. Toch heb ik me zelden zo welkom gevoeld. Ik was te gast in de Al Hijra-moskee in Leiden en het was ramadan.
‘Als er een hemel is, kom ik er’
04 april 2024Van op de bank zitten word je oud, meent Haddy de Jager (1940). Daarom is ze meestal onderweg, bijvoorbeeld met cadeautjes voor jarige prostituees die ze bezoekt. Aan God twijfelt ze niet, maar wat er precies na dit leven gebeurt ...?
In de spanning begint het luisteren naar Gods stem
07 maart 2024Zoals we weer aandacht krijgen voor streek- en seizoensproducten en herstel van cultuurlandschap, ligt de toekomst van het christendom misschien wel in de zoektocht naar een nieuw evenwicht met de schepping, zegt Stefan Paas.