Het leven voelt als wachten op de bus, wachten tot je weg mag
Door zijn autisme en de bijbehorende afwezigheid van emotie kan Noël gemakkelijker accepteren dat hij lymfeklierkanker heeft. “Enerzijds ervaar ik het leven soms als last, anderzijds ben ik inmiddels zover gekomen dat ik denk: ik red me wel.”
Het leven voelt als wachten op de bus, wachten tot je weg mag
Noël (26): “Ik heb altijd het gevoel gehad dat emotie irrelevant is. Na de eerste schrik – ik heb kanker – maakte het me niet veel meer uit of ik het zou overleven. Eigenlijk omdat ik nooit echt m’n draai heb kunnen vinden in deze wereld. Maar vanaf het moment dat ik op de zondagsschool hoorde hoe de hemel eruitzag, dacht ik: dáár moet ik naartoe, hier zit ik m’n tijd te verdoen. Op aarde rondlopen voelt als wachten op de bus, wachten tot je weg mag. Ik hoorde over de hemel dat er geen ziekte meer is. Nou, dan zou ik het op zich wel prettig vinden als mijn…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik mis dat wat er nooit heeft kunnen zijn'
In 2003 stapte het 24-jarige zusje van Wouter van der Toorn uit het leven. Een dieptepunt in een familiedrama dat al veel langer speelde. “Hoe kun je vergeving eisen terwijl er geen erkenning van het ongelofelijke onrecht is?”
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'