‘Het leven krijgt nooit meer een tien’
Eén grote bak weemoed. Zo omschrijft Paul Blokhuis de staat waarin hij zich bevindt sinds zijn jongste dochter overleed, vermoedelijk aan de gevolgen van een auto-immuunziekte. “Ik kan me geen dag herinneren dat ik níét om Julia heb gehuild.”
beeld Jelte Bergwerff
Paul (57): “Ik wil altijd over Julia praten. Ze verdient het om genoemd te worden. Niet om haar alsnog op een bepaalde manier in leven te houden, maar als eerbetoon. Na die dramatische gebeurtenis in februari 2018 kreeg ik enorm veel reacties en een van de mooiste vond ik: de grote afwezige is de grote aanwezige. Dat klopt, Julia is constant latent of manifest in mijn hoofd aanwezig. Dan zie ik beelden voor me van haar laatste jaren, maar ik heb ook weemoedige gedachten bij beelden van de kleine Julia tijdens zomervakanties in Frankrijk. Ik kijk daar ook filmpjes van, wat ik de eerste keren heel heftig vond. Bij elkaar…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik mis dat wat er nooit heeft kunnen zijn'
In 2003 stapte het 24-jarige zusje van Wouter van der Toorn uit het leven. Een dieptepunt in een familiedrama dat al veel langer speelde. “Hoe kun je vergeving eisen terwijl er geen erkenning van het ongelofelijke onrecht is?”
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'