Het grote gevaar voor de Amerikaanse democratie komt van witte christelijke nationalisten
Aan het begin van deze zomer, op 13 juli, was de wereld getuige van de aanslag op presidentskandidaat Donald Trump. Hoewel de vraag wat de dader precies motiveerde ertoe doet, is nog veel wezenlijker wat deze aanslag teweegbracht. Dat werd de dagen daarna duidelijk.
Trumps aanhang groeide opmerkelijk genoeg nauwelijks, maar de loyaliteit van zijn achterban werd wel geïntensiveerd en steeds dieper religieus gekleurd. Trump kreeg nog meer Messiaanse trekken. Hij was Gods uitverkorene, God had hem gespaard, een enkele profetie had de moordpoging zelfs al voorzegd, inclusief de doorboring van zijn oor. Trump zelf vatte het op de Landelijke Republikeinse Conventie kernachtig samen: “I felt very safe, because I had God on my side.”Trump is de afgelopen jaren steeds religieuzer geworden in zijn uitingen. Dit resoneert bij een groot deel van zijn achterban en in het bijzonder dat deel dat White Christian Nationalism omarmt. Zulk wit christelijk nationalisme is in de VS sterk…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Esther Maria Magnis: 'Hoe kan het nou waar zijn dat jij dezelfde God kent?'
Corien Oranje: ‘Ik heb vaak het gevoel dat ik tekortschiet’
Krimp? We zijn gewoon nog aan het ontdekken hoe we moeten groeien
Het nieuwe kabinet ademt de geest van Absalom
Maarten Burggraaf: ‘Ik ben bang voor de dood – wie zou dat niet zijn?’
Hij bedoelde er niets mee. Daar ga je toch bijna van vloeken?
05 september 2024De opening van de Olympische Spelen deed veel stof opwaaien; christenen dachten dat er gespot werd met het Laatste Avondmaal. Uiteindelijk bleek het een verbeelding van een bacchanaal van de Griekse goden te zijn. Kees van Ekris was vooral benieuwd naar wat de kunstenaar ermee wilde zeggen. Maar dat ...
Het verdwijnen van hoop – daar kunnen we niet tegen
05 september 2024Dat het er tamelijk hopeloos met ons mensen voorstaat – dat is een open deur intrappen. De een heeft het over de klimaatcrisis, de ander over de vluchtelingencrisis, en zo zijn er nog wat accentverschillen, maar echt hoopvol staan maar weinigen in het leven, als ze eerlijk worden.
In een goede tuin is de mens niet heer en meester
05 september 2024In De mierenkaravaan van Mariken Heitman kun je de ondoorgrondelijke aarde van de moestuin haast ruiken. Het is de moeite waard. Want wie de geheimen van de natuur op het spoor komt, komt ook dichter bij de geheimen van z'n eigen leven.