Het afval van je leven
Een tijdje geleden trof het Londense waterbedrijf een 250 meter lange ‘vetkluit’ aan die het stadsriool van Oost-Londen compleet had lamgelegd. Dergelijke kluiten ontstaan als doorgespoelde huishoudelijke artikelen samenklonteren met vet en smeer, afkomstig van afvoerputjes. Het Museum of London stelde een plakje van de vetkluit tentoon, wetenschappers onderzochten de mogelijkheid er biobrandstof van te maken.
Gemiddeld produceren we 64 ton afval per mensenleven; een gigantische ecologische voetafdruk. Geen wonder dus, dat we in ons spreken hierover het liefst eufemismen hanteren. Ik kwam eens een vuilstort tegen die zichzelf een ‘gemeenschappelijke voorzieningenfaciliteit’ had genoemd. Maar afval is niet alleen maar een praktisch probleem, het vertegenwoordigt alles in ons leven waarvoor we geen plek hebben, waarmee we ons geen raad weten. De meeste mensen zullen ook een deel van hun eigen levensloop als afval betitelen. Dat ene jaar op de universiteit waarin je de verkeerde keuze maakte, die liefdesrelatie met die abjecte leugenaar, die stage waarbij je moest dansen naar de pijpen van een pestkop. Veel mensen…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Esther Maria Magnis: 'Hoe kan het nou waar zijn dat jij dezelfde God kent?'
Corien Oranje: ‘Ik heb vaak het gevoel dat ik tekortschiet’
Krimp? We zijn gewoon nog aan het ontdekken hoe we moeten groeien
Het nieuwe kabinet ademt de geest van Absalom
Maarten Burggraaf: ‘Ik ben bang voor de dood – wie zou dat niet zijn?’
Hij bedoelde er niets mee. Daar ga je toch bijna van vloeken?
05 september 2024De opening van de Olympische Spelen deed veel stof opwaaien; christenen dachten dat er gespot werd met het Laatste Avondmaal. Uiteindelijk bleek het een verbeelding van een bacchanaal van de Griekse goden te zijn. Kees van Ekris was vooral benieuwd naar wat de kunstenaar ermee wilde zeggen. Maar dat ...
Het verdwijnen van hoop – daar kunnen we niet tegen
05 september 2024Dat het er tamelijk hopeloos met ons mensen voorstaat – dat is een open deur intrappen. De een heeft het over de klimaatcrisis, de ander over de vluchtelingencrisis, en zo zijn er nog wat accentverschillen, maar echt hoopvol staan maar weinigen in het leven, als ze eerlijk worden.
In een goede tuin is de mens niet heer en meester
05 september 2024In De mierenkaravaan van Mariken Heitman kun je de ondoorgrondelijke aarde van de moestuin haast ruiken. Het is de moeite waard. Want wie de geheimen van de natuur op het spoor komt, komt ook dichter bij de geheimen van z'n eigen leven.