‘Hé dominee, goeie sessie was dat!’

‘Dat was een goede sessie’, zegt hij tegen me. De man naast hem schiet in de lach, slaat hem op de schouder en zegt: ‘Dat heet toch geen sessie, joh!’ Maar hoe het dan wel precies heet, daar komen ze allebei niet op. Het woord dat mijn gesprekspartners zoeken, is ‘kerkdienst’. Ik sta op de receptie van een bruiloft, een halfuur na de trouwdienst die ik mocht leiden, met een champagneglas naast twee aardige gasten van mijn leeftijd. Ze komen allebei niet uit een christelijk milieu. Dat is een van de leuke dingen aan een kerkelijke huwelijksviering: als voorganger sta je dan voor zalen met overwegend niet-gelovig publiek. Collega’s, vrienden,…