Gulheid
‘Het is een goed bramenjaar’, zei een kennis van ons vandaag tegen me. En zo is het: in onze moestuin, vijf minuten fietsen, hangen de blauwzwart glanzende bramen als sieraden aan de struiken. Het is ons eerste jaar met een flinke oogst.
Dat is overigens stom toeval. Het vergaat ons zoals John Seymour (1914-2004), auteur van De gulheid van het land, zijn eerste jaren als moestuinier typeert. ‘Dat eerste jaar waren we helemaal gefixeerd op onze moestuin, zonder veel kennis van zaken, maar leergierig.’ Dit boek, dat ik zojuist in mijn vakantiekoffer stak, is een pas uitgekomen vertaling van de klassieker The Fat of the Land uit 1961. Seymour vertelt erin hoe hij en zijn gezin min of meer per ongeluk steeds meer zelfvoorzienend gingen leven, op een afgelegen boerderij in Engeland. Ze moesten elke dag anderhalf uur lopen voor melk, dus namen ze een koe. En omdat ze melk overhadden, namen…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Esther Maria Magnis: 'Hoe kan het nou waar zijn dat jij dezelfde God kent?'
Corien Oranje: ‘Ik heb vaak het gevoel dat ik tekortschiet’
Krimp? We zijn gewoon nog aan het ontdekken hoe we moeten groeien
Het nieuwe kabinet ademt de geest van Absalom
Maarten Burggraaf: ‘Ik ben bang voor de dood – wie zou dat niet zijn?’
Hij bedoelde er niets mee. Daar ga je toch bijna van vloeken?
05 september 2024De opening van de Olympische Spelen deed veel stof opwaaien; christenen dachten dat er gespot werd met het Laatste Avondmaal. Uiteindelijk bleek het een verbeelding van een bacchanaal van de Griekse goden te zijn. Kees van Ekris was vooral benieuwd naar wat de kunstenaar ermee wilde zeggen. Maar dat ...
Het verdwijnen van hoop – daar kunnen we niet tegen
05 september 2024Dat het er tamelijk hopeloos met ons mensen voorstaat – dat is een open deur intrappen. De een heeft het over de klimaatcrisis, de ander over de vluchtelingencrisis, en zo zijn er nog wat accentverschillen, maar echt hoopvol staan maar weinigen in het leven, als ze eerlijk worden.
In een goede tuin is de mens niet heer en meester
05 september 2024In De mierenkaravaan van Mariken Heitman kun je de ondoorgrondelijke aarde van de moestuin haast ruiken. Het is de moeite waard. Want wie de geheimen van de natuur op het spoor komt, komt ook dichter bij de geheimen van z'n eigen leven.