‘God als vader? Ik dacht: laat maar zitten’
“Mijn kindertijd is me ontnomen”, zegt Rosanne. Omdat ze volwassen dingen moest doen. Dat kind-zijn haalt ze nooit meer in, dat is klaar, en dat doet pijn. “Eigenlijk weet ik nog steeds niet precies wie ik ben.”

“Ik ben juf op een basisschool. Het raakt me elke keer weer als ik ’s morgens vroeg een kind in m’n armen krijg gedrukt en het zich op een gegeven moment aan mij overgeeft, zich bij mij vertrouwd voelt. Ja Rosanne, zó hoort het, besef ik de laatste tijd steeds vaker. Zelf heb ik me als kind namelijk nooit veilig gevoeld. Overal was dreiging, wat ik ook deed. Daarom waren meesters en juffen intens belangrijk. Door dat verlies van veiligheid trok ik me terug, werd ik onzichtbaar en stil. Dat onzichtbaar worden ging zo ver dat ik probeerde om zo min mogelijk, zo geruisloos mogelijk en zo onzichtbaar mogelijk te…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Meer artikelen in dossier Goede gesprekken

Soms is hoop een cappuccino, en soms is het een vredesakkoord
06 februari 2025Toen Zeger Polhuijs bij zijn priesterwijding plat op de grond lag, en de Litanie van Alle Heiligen klonk – Kyrie eleison, Christe eleison – kwamen hem de gezichten van gestorven daklozen voor ogen. "Mijn vrienden. Alsof zij deel uitmaakten van mijn roeping."

Marnix Medema: 'Ik hoef de schijn niet op te houden'
06 februari 2025De loopbaan van Marnix Medema ging van een leien dakje; op jonge leeftijd werd hij hoogleraar in Wageningen. Bovendien zoekt hij vanuit Veritas Forum met studenten naar liefde, rechtvaardigheid, schoonheid en goedheid. Maar toen hij in korte tijd twee keer een groot verlies ervoer, wist hij: 'Ook ...

Wie ben ik zonder jou?
06 februari 2025In een tijdperk waarin autonomie het hoogste goed is, en iedereen zelf mag bepalen wie hij, zij of die is; zijn we toch eenzamer dan ooit, en piekt de druk op de geestelijke gezondheidszorg. We zijn iets vergeten, zegt psycholoog Liesbeth Woertman (die te rade ging bij dominees, godsdienstfilosofen ...