Geheugenterrorisme
Het is een nieuwe uitdrukking die wordt gebruikt in reclames voor vakantiereizen en pretparken, maar ook in gesprekken in datingprogramma’s: samen herinneringen maken. Iedere keer dat ik het hoor, moet ik er weer aan wennen. Meer dan aan FOMO of genderbending, aan LOL of boosteren. Dat vind ik gewoon lelijk taalgebruik, nog ongeacht wat ermee wordt uitgedrukt.
Herinneringen maken. Samen. Hoe doe je dat? Kan dat eigenlijk wel? Natuurlijk koester ik dierbare herinneringen aan reizen, uitstapjes, feesten, concerten, landschappen, sferen, gesprekken. Maar werden deze dingen ondernomen met de herinnering als doel? Het idee van maakbaarheid maakt me benauwd. Alsof iemand de loop van een revolver tegen mijn slaap drukt: ‘Herinner je dit, of ik schiet.’ (Dat lijkt me overigens geen loodzware opgave. Sterker, ik denk dat het veel moeilijker is om zo’n dreigement te vergeten dan te onthouden.) Er schuilt iets verplichtends in het maken van herinneringen. Je mag er geen seconde bij wegdromen. Je een beetje ergeren of vervelen is uitgesloten. Piekeren, stressen of merkbaar snakken…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Esther Maria Magnis: 'Hoe kan het nou waar zijn dat jij dezelfde God kent?'
Corien Oranje: ‘Ik heb vaak het gevoel dat ik tekortschiet’
Krimp? We zijn gewoon nog aan het ontdekken hoe we moeten groeien
Het nieuwe kabinet ademt de geest van Absalom
Maarten Burggraaf: ‘Ik ben bang voor de dood – wie zou dat niet zijn?’
Hij bedoelde er niets mee. Daar ga je toch bijna van vloeken?
05 september 2024De opening van de Olympische Spelen deed veel stof opwaaien; christenen dachten dat er gespot werd met het Laatste Avondmaal. Uiteindelijk bleek het een verbeelding van een bacchanaal van de Griekse goden te zijn. Kees van Ekris was vooral benieuwd naar wat de kunstenaar ermee wilde zeggen. Maar dat ...
Het verdwijnen van hoop – daar kunnen we niet tegen
05 september 2024Dat het er tamelijk hopeloos met ons mensen voorstaat – dat is een open deur intrappen. De een heeft het over de klimaatcrisis, de ander over de vluchtelingencrisis, en zo zijn er nog wat accentverschillen, maar echt hoopvol staan maar weinigen in het leven, als ze eerlijk worden.
In een goede tuin is de mens niet heer en meester
05 september 2024In De mierenkaravaan van Mariken Heitman kun je de ondoorgrondelijke aarde van de moestuin haast ruiken. Het is de moeite waard. Want wie de geheimen van de natuur op het spoor komt, komt ook dichter bij de geheimen van z'n eigen leven.