‘Eeuwenlang hoorde je:
Hoe kan Nederland een land worden waarin iedereen zich veilig en welkom voelt? Sinds de Afro-Amerikaan George Floyd uit Minneapolis het leven liet door politiegeweld is deze vraag prangender dan ooit. De Surinaamse Nederlander Dave Ensberg-Kleijkers, bestuurder en CDA-prominent, vindt dat we de geschiedenis compromisloos in de ogen moeten kijken.

hé, zwart mens, doe eens grappig’ In vrijwel alle staten van Amerika braken rassenrellen uit, de beelden domineerden de media tijdens het Pinksterweekend. De dood van Floyd legt een diepliggende frustratie bloot. Ook in Nederland, waar protesten op de Dam vooral tot grote verontwaardiging over het niet naleven van coronamaatregelen leidden. Dave Ensberg-Kleijkers (36), die als zwarte jongen in Nederland opgroeide, herkent het wel. Ondertussen volgt hij ook de ontwikkelingen in Suriname op de voet, waar verkiezingen voor grote verwarring hebben gezorgd. Het land ligt hem na aan het hart. Zijn beide ouders zijn er geboren, zijn grootvader was er in de jaren vijftig en zestig minister en na de…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Meer artikelen in dossier Nederlandse politiek

Zij kregen nooit excuses van ons
06 februari 2025Hoewel er op internationaal niveau kleine maar hoopvolle stappen worden gezet om de inwoners van West-Papoea recht te doen, is er nog een lange weg te gaan, ziet Aad Kamsteeg (84). De Nederlandse overheid zou om te beginnen weleens excuses mogen maken, zegt hij. ‘Ik lees in de Bijbel dat Hij hart ...

Stefan Paas: 'NSC bedoelde het zo goed'
12 december 2024Zou Reinhold Niebuhr trots geweest zijn op Pieter Omtzigt? Die vraag bekroop me na het lezen van Jeremy Sabella’s mooie biografie van Niebuhr (1892-1971), die onlangs is vertaald door Menno Kamminga en Simon Polinder.

Jan Siebelink: ‘Nog steeds overvalt mij om de haverklap het schrijnende gemis’
12 december 2024De vrouw van Jan Siebelink (1938) is er niet meer, maar in taal probeert hij haar terug te vinden. Onderwijl is het stil in dat grote huis, vreselijk stil. “Als je het mooi wilt opschrijven, moet je die stilte suggereren, maar daar heb ik nog helemaal geen zin in, dan wordt het een boek.”