Een roedel apen, bestemming onbekend
Monos is meer een ervaring dan een verhaal; meer buik dan brein; beter te ondergaan dan te begrijpen. Meteen de eerste scène al. Een groep jongeren is aan het voetballen. Niet gewoon aan het voetballen, maar geblinddoekt. Het tempo ligt traag. Het is zoeken naar de bal. Tastend het doel zien te vinden. Pas weten dat je gescoord hebt als de belletjes die daar hangen rinkelen. Als kijker heb je weinig houvast. Wie zijn dit? Waar zijn ze? Wat doen ze daar?
Een roedel apen, bestemming onbekend
De volgende scène biedt weinig meer aanknopingspunten. Dezelfde groep jonge mensen wordt gedrild door een leider. Hij spreekt ze aan als soldaten, zij zijn de organisatie. Hij noemt ze ‘monos’ (apen) en die dierlijke benaming lijkt accuraat. Deze groep tieners leeft vanuit de onderbuik. Volgt instinctmatig de orders van de leider van de clan op, maar bevecht waar mogelijk ook de plek in de pikorde. Als een van de groep vijftien jaar oud wordt, krijgt hij in een wilde dans van de anderen vijftien slagen met een soort zweep. Als de leider een jongen en meisje toestemming geeft, vormen ze een paar en vrijen met elkaar. Rond het kampvuur wordt…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'
De vlam van onze voormoeders is niet gedoofd
Westers feminisme is van dik hout zaagt men planken, en past niet in Afrika. Daarom, zegt Jennifer Nansubuga Makumbi, schrijfster van de roman De eerste vrouw, moeten we uit eigen bronnen putten. Ze laat ons kijken naar de ‘oervrouw’.